Pre-war trichordo

Evaluation!

Multiple requests in my personal email, from friends and followers of this blog, asking me for a small, honest review and a quick sound clip, from my latest pre-war three course bouzouki, prompted me to write this post.

Construction, materials, finish.

I will repeat the exact same words I had written when I was reviewing my four-course bouzouki regarding the overall appearance of luthier's instruments:

"I would characterize Giannis Tsoulogiannis instruments as creations faithful to traditional design, with respect to the natural treated materials and with a very unique and beautiful sound. They are not the glamorous, perfect finish instruments, with a lot of abalone on the sound board, and a dye walnut bowl. Each instrument is unique because you can identify on it, the mystical rite of the luthier taming the old woods, through the traces of small imperfections, which at the end are adding to the natural beauty.

The quality in woods and materials overcomes these small imperfections you can find in finish. The natural varnish on the woods, brings out all the natural beauty in this instrument."

What I would add, for this particular bouzouki, is the detailed work,which the luthier put in the creation of the wooden rosette, the trims, and fillets.

As for my overall aesthetic impression, this pre-war style trichordo, looks so delicate due to refined, small parts of its body (smallest headstock I ever seen, thinnest neck, thinnest bridge), but it sounds very impressive.

Sound quality

Due to the long trip and for security reasons, the instrument traveled un-tuned for 7 days. It will take couple of weeks, until the sound reaches the quality levels the bouzouki had before leaving Giannis Tsoulogiannis workshop.

Having a solid experience from my four-course bouzouki (which Giannis also made), I would say that the sound will reach its final, and best quality approximately 6 months from today.

I recorded a very quick sound clip, with my Canon photo-camera (trying to figure out, and play a song by the famous I.Papaioannou), showcasing the great chap and the quality of sound that this instrument produces.







Comments

  1. Πρεπει να βγαζει αρκετα δυνατο ηχο,δυστυχως δε μπορω να καταλαβω πολλα για το ηχοχρωμα,βαθος κλπ η ποιοτητα της ηχογραφησης καθε αλλο παρα ευνοικη ειναι αφου σε μερικες πενιες μπουκωνει σαν να τριζει.Σκετο κουκλι ειναι παντως!

    ReplyDelete
  2. Εχεις δικιο φιλε Δημητρη,

    το recording δεν ειναι καλης ποιοτητας για να ακουστει καθαρα ο ηχος του και η γλυκιτητα που βγαζει.
    Επισης εξαρτατε και απο τον παιχτη, και εγω ειμαι πολυ μακρια απο το σωστο/γλυκο παιξιμο ενος τριχορδου μπουζουκιου.

    Συνηθως τα οργανα του Τσουλόγιαννη, αρχιζουν καπως βραχνα, αλλα μετα απο περιπου 6-7 μηνες, πραγματικα ο ηχος τους ανοιγει φοβερα, γινεται γεματος, και η ποιοτητα του πραγματικα αξιοσημειοτη.
    Το σκασιμο και η δυναμη του ηχου των μπουζουκιων του Γιαννη, υπαρχουν απο την αρχη της κατασκευης τους, οπως πολυ σωστα παρατηρησες.

    ReplyDelete
  3. Με κάλυψε ο Μπλέκο απόλυτα, δυστυχώς δε μπορεί να βγει συμπέρασμα.

    Ρε Ντίμη στο Αμέρικα είσαι, ο ντουνιάς εκεί πήζει στα φτηνά ηλεκτρονικά κάθε είδους (όχι όπως εδώ στην Ευρώπη, που μας πασάρουν τις σαβούρες και τις χρυσοπληρώνουμε σα μαλάκες): πάρε ένα ψηφιακό μικρόφωνο! Απαράδεκτος να καταγίνεσαι μ αυτά και να μην έχεις ακόμα ένα καλό μικρόφωνο!

    ReplyDelete
  4. "Απαράδεκτος να καταγίνεσαι μ αυτά και να μην έχεις ακόμα ένα καλό μικρόφωνο!"

    Φιλε Πικινε.

    Θα το βαλω στη Χριστουγεννιατικη λιστα αγορων!Και θα ξανακανω ενα recording με καλυτερες προυποθεσεις

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular Posts